Masal Oku, Masal Dinle

Küçük Dedektiflerin Eğlencesi Okuma Masalı

Zamanında bir konak varmış. Bu konağın görkemli bir bahçesi, hizmetçileri varmış. İşte küçük Nergis de burada yaşarmış. Nergis, resim yapmayı çok seviyor, her gün evinden çıkıp babaannesi ile birlikte kendisine yeni boyalar, renkli kağıtlar alıyormuş. Nergis, henüz beş yaşındaymış. Bir gün yine babaannesi ile renkli kağıtlar ve boyalar almak için dışarı çıkmış. O kadar heyecanlı hissediyormuş ki kendisini. Eve dönünce hemen boyalarını çıkarıp resim çizmeye başlamış. Bir doğa resmi yapmak istemiş. Hemen ağaçlar ve hayvanlar çizmeye başlamış. Ağaçların arasından geçen dereyi boyamak için mavi boyasını almak istemiş. Ancak mavi boyasını bulamamış. Aramış taramış, ama bir türlü mavi boyasını bulamamış. Sonra bu durumu annesine anlatmaya karar vermiş. Annesi dedektif olabileceğini söylemiş. Şüphe duyduğu kişilere mavi boyasının kaybolduğu saatte nerede ne yapıyor olduğunu sorabileceğini, bu şekilde boyasını alan kişiyi bulabileceğini ve resmine devam edebileceğini söylemiş. Nergis:

- Tamam anneciğim. O zaman ilk sen söyle. Mavi boyanın kaybolduğu saatte nerede ne yapıyordun?

- Ben kahve içiyordum.

- Tamam peki. O zaman şimdi kime sorayım?

- Kime istersen. Baban, babaannen, amcaların, deden ve hizmetçi ablaların kaldı şimdi. İstersen kuzenlerinin annesine de sor ama onlarda benimle kahve içiyordu. Ama baban ve amcalarına sormak için akşamı beklenen lazım. Çünkü işe gittiler. İstersen kuzenin Ada ve Emre'nin ye de sorabilirsin.

- Tamam. Ben gidiyorum. Görüşürüz anneciğim, dedi ve koşarak babaannesin in yanına gitti ve:

- Babaanneciğim, mavi boya kaybolmuş. Sen ne yapıyordun kaybolduğu saatte?

- Canım, ben sen resim yaparken film izliyordum. Mavi boyanı almam imkansızdı. Zaten o boyayı ben sana hediye etmiştim. Verdiğim hediyeyi geri almak benim için ayıp sayılır.

- Tamam babaanneciğim. Teşekkürler.

Nergis kuzenleri Emre ve Ada' nın yanına giderek:

- Ada, Emre mavi boya kaybolmuş. Onu gördünüz mü?

Ada:

- Üzgünüm Nergis. Ancak mavi boyanı görmedim. İstiyorsan bende sana yardım edeyim. Birlikte boyanı arayalım.

Emre:

- Bende yardım edeyim isterseniz. Çok eğlenceli.

Nergis:

- Olur, teşekkürler.

Dedi

ve birlikte babalarını beklediler.

Babaları gelince onlara da aynı soruları soracak ve diğer şüphelilerin de verdiği cevaplara göre suçluyu bulacaklardı .

Ada, bir anda havaya sıçradı ve olamaz dedi. Emre ne oldu Ada dedi. Ada hizmetçi ablalaları, dedelerini ve kendisiyle Emre'nin nin annesine soru sormadıklarını hatırlattı. Üst kata koştular hemen. İlk Emre'nin annesine sordular:

- Çocuklar afedersiniz ama ben ne aradığınızı bile bilmiyorum.

Emre:

- Mavi boya kaybolmuş. Onu arıyoruz anneciğim.

- Ben kahve içiyordum.

- Tamam anneciğim. Teşekkürler.

Sonra hızlıca Ada' nın annesine sordular:

- Çocuklar maalesef boya görmedim. Ama ben siz resim yaparken kahve içiyordum.

Son dört şüpheli babaları ve dedeleri idi. Hemen dedelerinin yanına koştular:

- Dede mavi boyanın kayboldu. Gördün mü?

- Hayır çocuklar. Ben bütün gün dışarıdaydım ki.

Sonunda kapı çaldı. Babaları gelmişti.

Dedeleri gibi cevap verdi.

Çocuklar suçluyu bulamamıştı. Sonunda resim odasını tekrar kontrol etmeye karar verdiler. Bir de ne görsünler!

Boya masanın altında durmuyor mu!

Gülmekten boyayı alıp resmi bile bitiremediler. O gün çok komikti.

Gökten üç elma düşmüş, üç kişinin kafasını yarmış. Şaka şaka...

BEN 8 YAŞINDAYIM. ADIM ASYA AYADENK

BİR KİTAP YAZMAK BENİM EN BÜYÜK HAYALİM.

AMA YAŞIM DAHA KÜÇÜK.BU YÜZDEN YAZAMIYORUM. BUNUN İÇİN BU SİTEYE EKLEDİM. BEĞENİRSENİZ BÜYÜYÜNCE KİTAP YAPTIRACAĞIM. AÇIK KONUŞUN KIRILMAM. HATTA DAHA İYİ OLUR. HATAMI ANLARIM BÖYLECE. BU ŞEKİLDE HAYALİME ULAŞIR, BİR YAZAR OLURUM. YORUMLARINIZI BEKLİYORUM. OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM...